స్వరాల వీణ ఈ వేలలోన నీకేమైయిందే ఆకశమా

స్వరాల వీణ ఈ వేలలోన నీకేమైయిందే ఆకశమా
స్వరాల వీణ ఈ వేలలోన నీకేమైయిందే ఆకశమా
ఎండలో ఇలా పూల వాన లా
మెరుపు కూడ మల్లె తీగలా
నేలపై ఇల నా అడుగు నిలవద
లొకమంత కొత్త చోటు లా
నువ్వు తప్ప కళ్ళ ముందు లేరు యెవరు నమ్మవ

రేయ్యి చీర కప్పుకున్న చందమామని
నిన్ను చూసి ఒక్కసారి పలకరించి వెళ్ళనీ
తారలన్ని అల్లుకున మెఘమాలని
వాలు కళ్ళ సాగరాన కాటుకల్లె మారని
వాలె పొద్దులా జారె నీ జడ నడుము పై నాట్యమె ఆడితే
విరిసె పువ్వుల కురిసె మంచుల
నువ్వల చల్లగ నవ్వితె
నేను చూడలెను చూసక ఆగలేను
ఎన్నాళ్ళు నిన్ను ఒదిలి ఉండను

మూసి ఉన్న రెప్పలలో కలల వనములా
నిదుర రాని వేలలోన కలవరింతల ఇలా
ఊపిరంత ఊహలతొ నిండిపోయినా
గుండె లోన నిన్ను ఇంక దాచి ఉంచడం ఎలా
నేనె నేనుగ లేనె లేనుగ
నాకే వింతగ ఉందిగ
నీల ఎవరు నన్నె ఎపుడు కమ్ముకోలేదులే ఇంతలా
రెయ్యి నిద్దుర రాదు
పగలంత కునుకు లేదు
ఆసలేమైందో నాకే తెలియదు