తకిటతకతకిట తకిట పదయుగళ

తకిటతకతకిట తకిట పదయుగళ
వికటశంభో ఝళిత మధుర పదయుగళా
హరిహరాంకిత పదా

జయ జయ మహాదేవ శివ శంకరా..
హర హర మహాదేవ అభయంకరా..

అని దేవతలు శివుని కొనియాడా
పరవశమ్మున శివుడు తాండవమ్మాడగా
కంపించెనింతలో కైలాసమావేళా
కనిపించెనంత అకాల ప్రళయ జ్వాలా

జగములేలినవాని సగము నివ్వెరబోయే
సగము మిగిలిన వాని మొగము నగవైపోయే

ఓం నమః శివాయ !
ఓం నమః శివాయ !!

అతడే అతడే అర్జునుడూ
పాండవ విజయ యశోధనుడూ

అనితర సాధ్యము పాశుపతాస్త్రము కోరి యుంద గిరి చేరి శివునికై
అహోరాత్రములు చేసెను తపస్సు..ఇది సౄష్థించెను దివ్య మహత్తూ !

నెలవంక తలపాగ నెమలి ఈకగ మారి
తలపైన గంగమ్మ తలపులోనికి మారి
నిప్పులున్సే కన్ను నిదురోయి బొట్టాయె
భూగి పూతకు మారు పులి తోలు వలువాయె
ఎరుక గల్గిన శివుడు ఎరుక గా మారగా
తల్లి పార్వతి మారె తాను ఎకుకత గా
ఓంకార ధనువుగా ఒదిగె త్రిశూలమ్ము
కైలాసమును వీడీ కదలి వచ్చెను శివుడూ
కైలాసమును వీడీ కదలి వచ్చెను శివుడూ

శివుడు ఆనతిని శిరమున దాల్చి నూకాసురుడను రాక్షసుడూ
వరాహ రూపము ధరించి వచ్చెను ధరాతలమ్మే అదిరిపోవగా

చిచ్చర పిడుగై వచ్చిన పందిని
రెచ్చిన కోపముతో అర్జునుడూ మట్టుపెట్టగా
పట్టె బాణమూ ధనువొక చేతను అందుకొనీ
చూసిన కంటను చూడకనే గురి చూసిననంతనే..వేసినంతనే..

తలలు రెండుగా విలవిలలాడుతు
తనువు కొండగా గిర గిర తిరుగుచు
అటునిటు తగిలిన రెండు బాణముల
అసువులు వీడెను వరాహమూ...

కొట్టితి నేనని అర్జునుడూ
పడగొట్టితి నేనని శివుడూ
పట్టిన పట్టును వదలకనే తొడగొట్టిన వీరముతో హపుడూ

వేట నాది వేటు నాది వేటాడే చోటు నాది
భేటి తగవు పొమ్మనె విలు మీటి పలికె శివుడూ

చేవ నాది చేత నాది చేటెరుగని ఈటె నాది
చేవుంటే రమ్మనె కనుసైగ చేసె అర్జునుడూ

గాండీవ పాండిత్య కళలుగా బాణాలు కురిపించె అర్జునుడు
కానీ అపుడతడు దేహి చేతుల కార్తవీర్యార్జునుడూ

ఓంకార ఘనధనుష్టంకారముల తోడ శరపరంపర కురిసె హరుడు
అయినా నరుని కాతడు మనోహరుడూ

చిత్రమేమొ గురిపెట్టిన బాణమ్ములు మాయమాయే
విధివిలాసమేమో పెట్టిన గురి వట్టిదాయే
అస్త్రములే విఫలమాయె..శస్త్రములే వికలమాయె
సవ్యసాచి కుడిఎడమై సంధించుట మరచిపోయే

జగతికి సుగతిని సాధించిన తల
దింగంతాలకవతల మెలిగే తల
గంగకు నెలవై..కళకాదరువై
హరిబ్రహ్మలకు తరగని పరువై
అతి పవిత్రమై అగధ నేత్రమై
శ్రీపరమై శుభమైన శివుని తల
అదరగా..సౄష్టి చెదరగా

తాడి ఎత్తు గాండీవముతో..ముత్తాడి ఎద్దుగా ఎదిగి అర్జునుడు
చండ కోపమున కొట్టినంతనే

తల్లితండ్రుల కనుల చలువైన దేవుడూ
కోరిన వరాలిచ్చు కొండంత దేవుడూ
ఎదుట నిలిచెను శివుడు ఎదలోని దేవుడూ
పదములంటెను నరుడు భక్తితో అపుడూ

కరచరణ శ్రుతం వా
కర్మ వాక్కాయజం వా..
శ్రవణ నయనజం వా
మానసవాపరధాం
విహిత మహితం వా..
సర్వామేతక్షమస్వా..
శివ శివ కరుణాబ్దే..శ్రీ మహాదేవ శంభో..
నమస్తే..నమస్తే..నమస్తే..నమః..