అర్ధ శతాబ్దపు అజ్ఞానాన్ని స్వతంత్రమందామ స్వర్ణోత్సవాలు చేద్దామా

అర్ధ శతాబ్దపు అజ్ఞానాన్ని స్వతంత్రమందామ స్వర్ణోత్సవాలు చేద్దామా
ఆత్మ వినాశపు అరాచకాన్ని స్వరాజ్యమందామ దానికి సలాము చేద్దామా
శాంతికపోతపు కొత్తుక తెంచి తెచ్చిన బహుమానం
ఈ రక్తపు సింధూరం
నీ పాపిటలో భక్తిగ దిద్దిన ప్రజలను చూడమ్మ ఓ పవిత్ర భారతమా

కులాల కోసం గుంపులు కడుతూ
మతాల కోసం మంటలు పెడుతూ
ఎక్కడ లేని తెగువను చూపి తగువుకి లేస్తారె
జనాలు తలలర్పిస్తారె
సమూహ క్షేమం పట్టని స్వార్ధపు ఇరుకు తనం లో
ముడుచుకు పోతూ మొత్తం దేశం తగలడుతోందని
నిజం తెలుసుకోరె తెలిసి భుజం కలిపి రారె
అలాంటి జనాల తరఫున ఎవరో ఎందుకు పోరాడాలి
పోరి ఏమిటి సాధించాలి
ఎవ్వరికోసం ఎవరు ఎవరితో సాగించే సమరం
ఈ చిచ్చుర సింధూరం జవాబు చెప్పే భాద్యత మరచిన
జనాల భారతమ ఓ అనాధ భారతమ

అన్యాయాన్ని సహించని శౌర్యం
దౌర్జన్యాన్ని దహించే ధైర్యం
కారడవులలో క్రూరమ్రుగంల దాక్కుని ఉండాల
వెలుగుని తప్పుకు తిరగాల
శత్రువుతో పోరడే సైన్యం
శాంతి ని కాపాడే కర్తవ్యం
స్వజాతి వీరులనణిచే విధిలో
సవాలూ చెయ్యాల అన్నల చేతిలో చావాలా
తనలో ధైర్యం అడవికి ఇచ్చి
తన ధర్మం చట్టానికి ఇచ్చి ఆ కలహం చూస్తూ
సంఘం శిలల నిలుచుంటే నడిచే శవంలా సిగలో
తురిమిన నెత్తుటి మందారం ఈ సంధ్య సింధూరం
వేకువ వైపా చీకటిలోకా ఎటు నడిపేనమ్మ
గతి తోచని భారతమ

తన తల రాతను తనే రాయగల అవకాశాన్నే
వదులుకొని తనలో భీతిని తన అవినీతిని
తన ప్రతినిధులుగ ఎన్నుకొని
ప్రజాస్వామ్యమని తలచే జాతిని ప్రశ్నించడమే మానుకొని
కళ్ళు వున్న ఈ కబోది జాతిని నడిపిస్తుందట ఆవేశం
ఆ హక్కేదో తనకే ఉందని శాశిస్తుందట అధికారం
క్రిష్ణుడు లేని కురుక్షేత్రమున సాగే ఈ ఘోరం
చితి మంటల సింధూరం
చూస్తూ ఇంక నిదురిస్తావ విశాల భారతమ ఓ విషాధ భారతమ