పిల్లలు.. దేవుడు.. చల్లని వారే

పిల్లలు.. దేవుడు.. చల్లని వారే
కల్లకపటమెరుగని కరుణామయులే ||2||
తప్పులు మన్నించుటే దేవుని సుగుణం
ఇది గొప్పవాళ్ళు చెప్పినట్టి చక్కని జ్ఞానం ||2||

చరణం 1

పుట్టినపుడు మనిషి మనసు తెరచియుండును ||2||
ఆ పురుటికందు మనసులో దైవముండును ||2||
వయసు పెరిగి ఈసు కలిగి మదము హెచ్చితే ||2||
అంత మనిషిలో దేవుడే మాయమగునులే ||2|| ||పిల్లలు||

చరణం 2

వెలుగుతున్న సూర్యుణ్ణి మబ్బు మూయును ||2||
మనిషి తెలివియనే సూర్యుణ్ణి
కోపం మూయును ||2||
గాలి వీచి మబ్బు తెరలు కదలిపోవులే ||2||
మాట కలుపుకున్న కోపమే చెలిమి అగునులే ||2|| ||పిల్లలు||

చరణం 3

పెరిగి పెరిగి పిల్లలే పెద్దలౌదురు ||2||
ఆ పెద్దలేమో కలహిస్తే చిన్నబోదురు ||2||
మాయమర్మమేమి లేని బాలలందరు ||2||
ఆ భూమిపైన వెలసిన పుణ్యమూర్తులే ||2|| ||పిల్లలు||