14 June 2010

ఎందుకో మది…

ఎందుకో మది…
నమ్మదే ఇది….
ముందున్నది…..నిజమంతా నిజమే అందా సంగతి
అవునా….అంటున్నది….
నన్నిలా విడిచి ఏ లోకంలో ఉంది
మొదలైన సంతోషమో
తుది లేని సందేహమో

నువ్వే నాడు తెలుసునంది మనసు
ఎల్లాగో ఏమో…
నిన్ను చూడగానే గుండెలో
ఇదేమి కలవరమో
కలలైన రాని కనువింటి దారి వెలిగించు కాంతి దీపున్నది
నడి రేయిలోని నలుపెంత గాని
నీదైన/నీతైన వేకువని వింత ఏమిటుంది

కాలం వెంట కదలలేని శిలగా ఎన్నాళ్లిలాగా…
ఎటు వైపు అంటే ఏ క్షణం జవాబు ఇవ్వదుగా
పడి లేవలేవ పరుగాపుతావా అడివైన దాటి అడుగేయవా
సుడిలోని నావ కడ చేరు త్రోవ నువు చూపుతావనే ఆశ రేపుతావా

నీకే నువ్వొక ప్రశ్నగా నిను నువ్వే వెతుక్కో కదా
నీ ఏకాంతమే కొద్దిగా నాకు పంచగా
నిన్ను ఆగనీక కొనసాగనీక తడబాటు ఏమిటో చెప్పలేనితనమా

No comments: